مهار افسارگسیختگی کرونا

مجید روانجو _ نویسنده و روزنامه‌نگار

اکنون ویروس کرونا سلطه مخرب خود را بر جهان و جهانیان حاکم کرده است. حدود 6‌ ماه از این سیطره نامیمون و آدمکش می‌گذرد. اقتصاددانان و جامعه‌شناسان ایران و سایر کشورها معترفند که میزان خسارت‌های جانی و مالی به بار آمده از سوی این مهمان شوم و ناخوانده افزون از بلایا و صدمات حاصل از جنگ بین‌الملل دوم در اروپاست.

حالا دیگر فرقی نمی‌کند که این ویروس محصولی طبیعی و فراهم آمده از کنش‌ها و واکنش‌های قانونمند جهان زیستی ماست یا حاصل سعی برخی محققان در آزمایشگاه‌های پیشرفته چین یا فلان کشور اروپایی یا آمریکایی.
مهم نیست، کرونا زاییده تخم خفاش است یا برآمده از بذاق مار. آنچه مهم است و روزبه‌روز بر اهمیت آن افزوده می‌شود، نخست یافتن راهکاری عملی است برای نجات جان انسان و محافظت از بنیان‌های آسیب‌دیده و مجروح اقتصاد جهانی، از کوچک‌ترین واحد آن، یعنی چارچوب معیشت خرد خانواده تا منابع کلان و بسیار کلان دنیای سرمایه، که هریک به سهم خود در چرخاندن چرخ‌های زندگی، مؤثرند و قابل اعتنا.
این ویروس کشنده و خانمان‌برانداز در ایران ما ماه‌هاست اثرات مرگ‌آفرین و زندگی برهم زننده خود را به ظهور رسانده. بسیاری از هموطنان بی‌گناه ما را به کام مرگ کشانده، تعداد قابل توجهی از کارخانه‌ها و منابع تولیدی کشور را به تعطیلی ناگزیر کرده و خیل عظیمی از نیروهای کار را به لشکر بیکاران شهرها و روستاهای مختلف پیوند زده است.
طبق موارد مندرج در پروتکل‌های سازمان بهداشت جهانی و مطالعات میدانی در ایران و دیگر کشورها، قدرت شیوع و درصد انسان‌کشی کرونا با رعایت مفاد بهداشتی و فاصله گذاری‌های تبیین شده دارای تناسب معناداری است. آسان‌ترین راه مقابله با این ویروس پرخطر، اجتناب از آمد و رفت و حضور در اماکن شلوغ _ اعم از مکان‌های زیارتی، سیاحتی، بازار و میادین ورزشی_ شستن دست‌ها با آب و صابون چندبار در روز و رعایت فاصله حداقل 2متر در زمان مراوده و گفت‌وگو و مهم‌تر از همه پوشاندن بینی و دهان با ماسک هنگام آمدو شد و خرید در کوچه و خیابان است.
اما وظایف دولتمردان در این معرکه ناخواسته چیست؟ درشرایط حاد و وضعیت قرمز، دولت مکلف است شهرها و مناطق دارای وضعیت قرمز را قرنطینه کند و اجازه ندهد مردم از خانه هایشان بیرون آیند و کلیه مایحتاج ضروری مردم گرفتارآمده در حصر خانگی را تامین و دراختیار آنان قراردهد. واضح است که چنین عملکردی به دلایل سیاسی و فشارهای اقتصادی حاصل از تحریم‌ها از دولت ساخته نیست. می‌ماند کمک و دستگیری مدام و بلاعوض از طبقات محروم اجتماع، کنترل سختگیرانه تورم و رشد افسارگسیخته قیمت‌ها، ضمن آموزش‌دهی پی‌درپی مردم برای مبارزه با ابتلا به کرونا.
این واقعیت را نباید از خاطر دور داشت که مردم ایران مرارت‌های زیادی را در اثر ابتلا به بیماری‌هایی ازجمله طاعون، وبا، حصبه، سرخچه، سل و...از سر گذرانده‌اند و با وجود تلفات موحش جانی، سرانجام از دام بلا به سلامت رهیده‌اند. بی‌تردید با کشف واکسن «کرونا‌کش» این بیماری و صدمات آن نیز به خاطره‌ها خواهد پیوست. با وجود این، توجه به نکات دقیق بهداشتی_ ایمنی و به کاربستن اصولی آنها در هر شرایطی، به‌ویژه شرایط حساس و حاد امروز ضروری و غیرقابل کتمان است.
درست است که کاسه صبر مردم از یورش گسترده کرونا و له شدن‌های پیاپی زیر منگنه‌های اقتصادی در حال سرآمدن است، اما باید گوشزد کرد که می‌توان و باید این بی‌مباهاتی و افسارگسیختگی را مهار کرد تا مردم به دوران زندگی خود بازگردند. آری، به‌دست رنج هر ناممکنی ممکن شود...