نیمه خالی لیوان پرسپولیس

بهروز رسایلی

پرسپولیس در نخستین بازی رسمی دوران کرونا موفق شد پیکان را در ورزشگاه شهر قدس شکست بدهد و یک گام بلند دیگر به سمت قهرمانی چهارم بردارد. این دومین پیروزی پیاپی قرمزها با نتیجه 3 بر یک بود. آنها قبل از تعطیلات کرونایی هم شهرخودرو را با همین نتیجه شکست داده بودند. این 5 نکته را در مورد بازی یکشنبه‌شب بخوانید.
  قصه بازی با پیکان همانطور از آب درآمد که پیش‌بینی می‌شد. پیکان راحت گل می‌زند و راحت‌تر گل می‌خورد. تا پیش از بازی با پرسپولیس، در هر کدام از مسابقات این تیم به‌طور میانگین «3.14» گل رد و بدل شده بود. جلوی پرسپولیس هم همین اتفاق رخ داد و در مجموع شاهد به ثمر رسیدن 4 گل بودیم. شک نکنید بازی پیکان جلوی استقلال هم جذاب خواهد شد؛ درست مثل مسابقه رفت که4 گل داشت. از نظر فنی حیف این تیم جذاب است که به لیگ یک سقوط کند، اما در فوتبال تیم‌هایی که دفاع ندارند، آینده هم ندارند.
  نمایش پرسپولیس نقص‌های قابل تاملی داشت، اما در مجموع نشان داد این تیم به جای خوردن و خوابیدن تمرین کرده و دل به اما و اگرها نبسته است. سرخپوشان در این مسابقه موقعیت‌های گل زیادی به‌دست آوردند و شاید اگر زمین ناهموار یا بدشانسی و کم‌دقتی در کار نبود، گل‌های بیشتری هم می‌زدند. اساسا فرمول موفقیت چیزی جز این نیست. باید سخت کار کنی تا نتیجه بگیری.
 برسیم به نقاط ضعف؛ در درجه اول آنچه در نمایش سرخپوشان توی ذوق می‌زد، سهل‌انگاری شگفت‌انگیز این تیم در مسائل دفاعی بود. واقعیت آن است که پرسپولیس مدت‌هاست در دفاع از دروازه‌اش دچار بی‌مبالاتی شده است. پیکان در این مسابقه چندین موقعیت خوب گلزنی داشت که به ثمر رسیدن هر کدام از آنها مخصوصا در اوایل نیمه دوم، می‌توانست سرنوشت کل بازی را تغییر بدهد. قبل از تعطیلات هم شهرخودرو کلی موقعیت جلوی پرسپولیس داشت، اما در روزی که رادوشویچ ستاره سرخ‌ها بود، تیم مشهدی هم تنها یک‌بار به گل رسید. در 6 بازی آخر لیگی و آسیایی، پرسپولیس فقط یک کلین‌شیت داشته که آن هم برابر سپاهان بوده؛ تیمی که به زمین نیامد و 3 بر صفر بازنده شد. این عملکرد قابل دفاع نیست و در بزنگاه‌های بزرگ ممکن است کار دست تیم بدهد. پرسپولیس به‌زودی در جام حذفی باید برابر سپاهان، استقلال یا تراکتور قرار بگیرد. آنها در آسیا هم دیگر فرصت لغزش ندارند. بعد با این ساختار دفاعی آسان‌گیر چقدر می‌توان به کسب موفقیت‌های بزرگ خوش‌بین بود؟
  همچنین لازم است یحیی گل‌محمدی دلیل بازی کردن علیرضا بیرانوند در این مسابقه را توضیح بدهد. تا جایی که یادمان می‌آید مسابقات لیگ در حالی تعطیل شد که بوژیدار رادوشویچ فیکس بود و عملکرد خوبی هم داشت. گلر کروات در قرنطینه موهایش را تراشید و به تمرین انفرادی ادامه داد. بعد از بازگشایی تمرینات هم به سرعت به تهران آمد؛ پس چرا نباید بازی کند؟ نمایش بیرانوند در بازی یکشنبه‌شب چه نقطه قوتی داشت که بتواند بازگشت رادو به نیمکت را توجیه کند؟
  درحالی‌که همه حواس‌ها به مصدومان پرشمار استقلال است و کادر بدنسازی این تیم تحت فشار قرار گرفته، پرسپولیس هم کم مصدوم نمی‌دهد. محمد انصاری رباط پاره کرده و وحید امیری به‌خاطر آسیب‌دیدگی از ناحیه همسترینگ 3 هفته خانه‌نشین خواهد بود. محمد نادری هم مصدوم بود و در آخرین لحظات به بازی با پیکان رسید. این مسائل قابل بحث است. فراموش نکنید پرسپولیس در نیم‌فصل اول حتی یک مصدوم با یک هفته غیبت هم نداشت. به‌نظر می‌رسد کادرفنی باید روی افزایش آمار مصدومان به‌طور جدی تمرکز کند.