نقش اول چه‌کسی بود؟

بهروز رسایلی

شاید کمتر کسی انتظار داشت نخستین بازی لیگ برتری فوتبال ایران بعد از اپیدمی کرونا، تا این حد جنجالی و پرماجرا باشد. با این حال فولاد و استقلال یکی از ماندگارترین تقابل‌های سالیان اخیرشان را رقم زدند. 3گل، 3ضربه به تیر دروازه، 3 اخراجی و کلی حاشیه، رهاورد بازگشایی لیگ نوزدهم در نخستین گام بود.
 پیدا کردن نقش اول بازی فولاد- استقلال کار سختی است. برای این انتخاب 2 گزینه داریم؛ یکی سیدعلی داور مسابقه و دیگری فرهاد مجیدی سرمربی استقلال. شاید در میانه‌های بازی خیلی‌ها عقیده داشتند سوت‌های داور سرنوشت مسابقه را عوض کرده و او مرد اول میدان بوده، اما هر چه از پایان مسابقه گذشت، تعداد این گروه کمتر شد و آنها در اقلیت قرار گرفتند. به‌نظر می‌رسد اخراج فرهاد مجیدی و عارف غلامی واضح‌تر از آن بوده که نیازی به بررسی بیشتر داشته باشد. این وسط فقط کارت قرمز مستقیم علی کریمی می‌ماند و خبر بد آن است که اکثر کارشناسان داوری تصمیم سیدعلی را در این صحنه نیز تأیید کرده‌اند. خطا در یک متری داور رخ داد و بعید است که او تصمیم اشتباهی گرفته باشد. بنابراین به‌نظر می‌رسد لقب «نقش اول» بیشتر برازنده فرهاد مجیدی باشد؛ سرمربی استقلال که یکی از طولانی‌ترین اعتراض‌های تاریخ لیگ برتر را به نام خودش به ثبت رساند. مجیدی بدترین واکنش ممکن را نسبت به اخراج علی کریمی نشان داد. او تیمش را عصبی کرد، پایه‌گذار اخراج عارف غلامی شد و فولاد را در مسیر کسب یک پیروزی 6‌ امتیازی قرار داد. از چهارشنبه‌شب به بعد، تردیدها در مورد شایستگی فرهاد برای نشستن روی نیمکت استقلال بار دیگر افزایش پیدا کرده است. آبی‌ها با پیروزی در این بازی می‌توانستند در کورس قهرمانی قرار بگیرند، اما با این باخت حالا سهمیه آسیایی‌شان هم به خطر افتاده است.
  پیام مدیرعامل استقلال بعد از بازی در خور توجه است. اگر از انتقاد او نسبت به سختگیری داور بگذریم و آن را نوعی تکلیف سازمانی بدانیم، جمله مهم احمد سعادتمند این است: «درست است که ما هم خوب نبودیم...» مدیرعامل استقلال نظر منفی‌اش نسبت به نمایش آبی‌ها را پنهان نمی‌کند. در طول هفته‌های گذشته گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد شکاف و اختلاف بین کادرفنی و مدیریتی استقلال انجام شده و حالا چنین اظهارنظری به شائبه مزبور دامن می‌زند. فعلا فقط همین‌قدر بگوییم که نتایج بازی‌های باقیمانده استقلال تا انتهای فصل برای مجیدی بسیار مهم و سرنوشت‌ساز خواهد بود. اصلا اینطور نیست که او از الان تضمینی برای ادامه حضور روی نیمکت استقلال در فصل آینده داشته باشد.
  شکست استقلال در اهواز همچنین نمی‌تواند بی‌ارتباط با فقدان تمرکز کافی روی بازی باشد. مجموعه این باشگاه حتی تا چند ساعت پیش از بازی هم درگیر حواشی بود؛ از مخالفت با شروع دوباره لیگ تا اعتراض به تعداد مسافران هواپیما و مسائلی از این دست. فقط کافی است مصاحبه‌های سریالی استقلالی‌ها تا ظهر چهارشنبه را دوباره مرور کنید تا بدانید در مورد چه چیزی حرف می‌زنیم. فوتبال یک رقابت کاملا جدی است و برای موفقیت در آن باید با تمام توان و انرژی وارد کارزار شد. استقلال این فاکتور مهم را نادیده گرفت و ضربه خورد.
  هر چقدر باشگاه فولاد خودش را آماده کرده بود عملکرد قابل‌قبولی در نخستین میزبانی دوران کرونا داشته باشد، تلویزیون مرکز خوزستان در خواب عمیق به‌سر می‌برد. یعنی قشنگ انگار 4‌ماه پیش کار را تعطیل کردند و ناگهان ساعت 21 چهارشنبه سرکار برگشتند. در این دو، سه روز کیفیت وحشتناک و بسیار ضعیف تصاویر تلویزیونی به‌طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است. واقعا برای فوتبال ایران زشت است که 2دهه بعد از حرفه‌ای شدن، در یکی از مدرن‌ترین استادیوم‌هایش آنقدر دوربین ندارد که تصاویر مربوط به صحنه اخراج علی کریمی از زوایای مختلف به نمایش دربیاید. ما انتظار نداریم اینجا هم مثل اسپانیا و ایتالیا با کار گرافیکی سکوها را پر از جمعیت نشان بدهند، اما حداقل وقتی 2دقیقه زمان آبخوری در نظر گرفته شده، کارگردان تلویزیونی می‌تواند در این فاصله تصاویر آهسته گل‌ها و صحنه‌های مهم مسابقه را نشان بدهد. به خدا این اصلا کاری ندارد. امکانات هم نمی‌خواهد. فقط یک سر سوزن علاقه و آگاهی حرفه‌ای می‌خواهد که ظاهرا در ایران کیمیاست. گزارشگر بازی هم که کلا هیچی؛ وقتی گلزن فولاد را تشخیص نمی‌دهد، انتظار دارید اخراجی استقلال را فورا بشناسد؟ ناگفته نماند جمله «نتیجه مساوی 2 بر 1» او ما را یاد جواد خیابانی عزیز انداخت که از همین‌جا خدمت ایشان هم سلام عرض می‌کنیم!