اختلال اضطراب فراگیر

هلن بهمنش ـ روانپزشک کودک و نوجوان

اختلال اضطراب فراگیر، یکی از اختلالات اضطرابی شایع در دوران کودکی و نوجوانی است. کودکان و نوجوانان دچار این اختلال در مورد فعالیت‌های زندگی روزمره مانند انجام تکالیف، سروقت بودن، گرفتن نمره‌های خوب و موفقیت در فعالیت‌های ورزشی و تحصیلی دچار اضطراب و نگرانی زیادی هستند. نگرانی و اضطراب در مورد افتادن اتفاقات بد و خطرناک مانند توفان، زلزله، آمدن دزد به خانه و بیمارشدن اعضای خانواده رایج است. نگرانی‌ها گاهی اوقات تخیلی هستند؛ مانند هیولا زیر زمین و گاهی شدید و خشن هستند مانند نگرانی در مورد حمله‌های‌ تروریستی یا تصادف کردن والدین.
در طول زمان، نگرانی ممکن است از یک موضوع به موضوع دیگر تغییر کنند. کنترل اضطراب برای کودک یا نوجوان مبتلا اغلب دشوار است و سبب رنج و ناراحتی خود و اطرافیان می‌شود. ممکن است به‌صورت مداوم به‌دنبال اطمینان از درست بودن عملکرد یا ایمنی و سلامتی خودشان یا مراقبان باشند. کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، علاوه بر اضطراب دست‌کم یکی از این علائم را تجربه می‌کنند: بی‌قراری، خستگی، تحریک‌پذیری، مشکلات خواب، تنش عضلانی و ضعف تمرکز. به‌طورکلی شیوع اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان بیشتر از کودکان است. نوجوانان مبتلا، ایده‌آل‌گرا هستند، انتظارات غیر‌منطقی درباره عملکردشان دارند و وقتی نمی‌توانند این انتظارات را برآورده کنند، از خودشان بسیار انتقاد می‌کنند.
سیر و پیش‌آگهی اختلال اضطراب فراگیر متغیر و به سن شروع، طول مدت علائم و وجود اختلالات افسردگی واضطرابی بستگی دارد. بچه‌های کوچک مبتلا به این اختلال که قادرند در مدرسه حاضر شوند و در فعالیت‌های غیردرسی شرکت کنند و رابطه خود را با همسالان‌شان حفظ کنند، نسبت به نوجوانان مبتلایی که از حضور طولانی مدت در مدرسه و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی خودداری می‌کنند پیش آگهی بهتری دارند.
با توجه به‌شدت بیماری و مشکلات ناشی از آن برای کودک و نوجوان و با درنظر گرفتن اختلالات همراه با آن، درمان‌ها و راهکارهای مختلف دارویی و غیردارویی وجود دارند، لذا برای ارزیابی تشخیصی دقیق و درمان، مشورت با روانپزشک کودک و نوجوان توصیه می‌شود.