همیشه شش‌ساله نمی‌مانی

همان اوایل سال جدید که آن دعوای اینستاگرامی بزرگ با محوریت آرات حسینی بین هواداران یک خواننده کلا غیرمجاز و علی کریمی پیش آمد، همه گفتنی‌ها در مورد آرات گفته شد؛ اینکه بهتر است او «بچگی» کند و استعدادش در فضای بهتری پرورش یابد. پدر او اما دست‌بردار نیست و برخلاف ادعاهایش در مورد زمانبندی محدود استفاده آرات از اینترنت، این پسربچه همچنان در فضای اینستاگرام حضور چشمگیر دارد. اخیرا هم نواک جوکوویچ، تنیسور برجسته جهان در همین شبکه اجتماعی پیغام پرمحبتی برای آرات فرستاد؛ پیامی که شاید در شرایط عادی خیلی بیشتر می‌توانست خوشحال‌مان کند، اما وقتی سیر اتفاقات رخ داده برای آرات را رصد می‌کنیم، حتی شنیدن و خواندن جملات جوکوویچ هم به وجدمان نمی‌آورد.
واقعیت آن است که نگران آینده این پسر خردسال و شیرین هستیم؛ نگران اینکه دیر یا زود وقتی این همه توجه نسبت به او فروکش کرد، آیا این بچه تاب تطبیق با شرایط جدید را پیدا خواهد کرد؟ مسی اردبیلی چند سال پیش در همین سن و سال به‌خاطر دریبل‌هایش به شهرت رسید، فورا در کانون توجهات قرار گرفت و حتی راهی برنامه نود شد، اما کودکی که آن زمان باشگاه پرسپولیس قول عقد قرارداد 10ساله با او را داده بود، مدت هاست که از دنیای خبرها محو شده. استعداد او شکل نگرفت و کسانی که به این بچه (اسمش امیرحسین حاجی‌زاده است) نزدیک‌تر هستند، می‌گویند قطع ناگهانی توجهات روی روحیه او تأثیر منفی گذاشته است. حالا از پدر آرات می‌پرسیم؛ آیا شما مطمئنی این حجم از ستایش و توجه را همیشه می‌توانی برای پسرت حفظ کنی؟ آیا او با همین کلیپ‌ها، همیشه خواهد توانست از مسی و جوکوویچ واکنش بگیرد؟ و اگر روزی مهارت او تکراری شد و خبری از این عکس‌العمل‌ها نبود، این طفل معصوم ظرفیت روحی تطبیق با شرایط جدیدش را خواهد داشت؟ ما به‌عنوان یک مخاطب عام نگران هستیم و از شما به‌عنوان یک «پدر» می‌خواهیم حداقل با چند روانشناس در این مورد مشورت کنید.