ضرورت حمایت حقوقی از شهرداران
علی نوذرپور _ شهردارمنطقه22
شهرداران، کار بسیار شاق و سختی دارند، تنوع وظیفه‌ای آنها معرکه است؛ از مرده‌شویی تا نشای گل و گیاه. از جمع‌آوری زباله یا به ادبیات فاخر پارسی، همان پسماند تا نورافشانی و زیباسازی میادین. از آسفالت معابر تا احداث میادین بزرگ. از جمع‌آوری دستفروشان تا اکرام ایتام. از تخریب ساختمان‌های بدون پروانه تا احداث فرهنگسراها. از رسیدگی به آسیب‌دیدگان اجتماعی تا مقابله با سیل و زلزله و اخیراً کرونا. از شهردار روز و تا شهردار شب. همیشه و در همه حال بیدار و شب زنده‌دار و آماده‌باش. نگران آبگرفتگی‌ها و آب‌ماندگی‌ها. نگران کمبود درآمد و ندادن حقوق پرسنل. نگران تخلفات ساختمانی و مانند اینها. اما راستی چه‌کسی نگران شهرداران است؟ چه فرد یا نهاد و یا سازمانی از آنها حمایت می‌کند؟ چه‌کسی حالی از آنها می‌پرسد؟ احوالی از آنها می‌جوید؟
اینها و امثال این موارد زندگی پر از هیاهوی شهرداران این سرزمین است. همه از او انتظار دارند. همه به‌عنوان حامی به وی اشارت دارند. به چشم خزانه نگاهش می‌کنند. در ایام شادی و عزا نگاه‌ها به سوی اوست. از او انتظار حمایت و پشتیبانی و دستگیری دارند.
غم مردم داشتن و غم آنها خوردن و به آسایش و آرامش و سلامت مردم فکر کردن، پیشه همه شهرداران این مملکت است. اما همین شهردار با همه این اوصاف گاه و بیگاه می‌باید در معرض سؤال و بازخواست باشد و اینکه چرا به موقع از این ساخت‌وساز غیرمجاز جلوگیری نشد. چرا در زمان مقرر زباله مردم جمع نشد. چرا بارندگی، سیل شد و خانه‌ای در آب ماند و کاشانه‌ای آسیب دید. چرا پول فلان پیمانکار و بهمان سازنده زیاد داده شد یا کم داده شد و یا به موقع داده نشد.
چرا عوارض از سازندگان ساختمان کم گرفته شده و یا زیاد اخذ شده؟ چرا به فلان فرد مساعدت شده یا سختگیری شده است؟ چرا درختانی که کاشته‌اید، خشک شده‌اند، قطع شده‌اند و یا سوخته اند؟ چرا از تجمع مردم در این ایام کرونایی ممانعت نشده است؟ چرا شهر تاریک است یا روشنایی آن کم است؟ و در نتیجه ناامنی و سرقت و بزهکاری بیشتر شده است. خیابان‌ها چرا ایمن نیست و یا به‌درستی اجرا نشده است؟ و درنتیجه تصادف زیاد است و مجروح و کشته می‌دهد خیابان‌ها. پاسخگوی این موارد باید بود و صدها و شاید هزارها از این دست که در این یادداشت کوتاه نمی‌گنجد.
اما شهرداران چه در زمان فعالیت و چه در زمان بازنشستگی باید پاسخگو باشند. به‌ویژه ایامی که همان قدرت و اعتبار حداقلی ندارند و در ظاهر در دوران فراغت و بازنشستگی‌اند. ولی باید پاسخگوی پرونده‌های جورواجور دوران کار فعالیت خود باشند و این در حالی است که نه به اسناد دسترسی دارند و نه حافظه یاری می‌کند آن ایام را. مظلوم و تنها پاسخگوست شهردار در این ایام هم.
وزارت کشور، سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌ها که تقریباً بخش عمده و اساسی عمر کاری‌ام در این مجموعه بود، مسئولیت اساسی دارند و باید فکری بیندیشند و کاری بکنند و از شهرداران شهرها مراقبت کنند و از آنها به‌ویژه در ایام بازنشستگی حمایت کنند. مراجع قضایی نیز در این خصوص چاره‌اندیشی کنند در غیراین صورت رویه محافظه‌کاری و عدم‌پذیرش ریسک، لطمات جدی بر مدیریت شهری کشور وارد خواهد کرد. مجمع شهرداران کلانشهرها، در یکی از نشست‌های تخصصی خود به این مهم بپردازد و راهکاری اساسی در این خصوص پیشنهاد دهد. دفاع از شهرداران در محاکم قضایی چه در دوره فعالیت و چه پس از آن و حفظ حرمت و پاسداشت آن برای کسانی که با تمامی وجود و تمام قد در خدمت شهر و شهروندان هستند، ضرورتی اساسی دارد و در راستای توسعه و ارتقای مدیریت شهری است.
حمایت از شهرداران حمایت آبادی و عمرانی و توسعه شهرهاست. شهرداران امیدوار به آینده داشته باشیم و از آنها در مقابل خطرات حمایت کنیم تا آنها بتوانند از شهر و مردمش به‌خوبی حفاظت و حمایت کنند.
